Góry Izerskie – pasmo górskie w Sudetach Zachodnich, na terenie Czech i Polski. Od zachodu zamknięte Bramą Łużycką, od Karkonoszy oddzielone Przełęczą Szklarską. Na północy przechodzi w Pogórze Izerskie. Tworzy je szereg grzbietów górskich o przebiegu północny zachód – południowy wschód; najważniejsze z nich to: w części polskiej: Grzbiet Kamienicki (Kamienica – 974 m n.p.m.), Wysoki Grzbiet (Wysoka Kopa – 1126 m n.p.m. – najwyższe wzniesienie Gór Izerskich) oba grzbiety łączy wododział Kwisy i Małej Kamiennej Rozdroże Izerskie.
Ze skałami przeobrażonymi związane jest występowanie kamieni półszlachetnych, szlachetnych i cennych surowców mineralnych. Od średniowiecza Góry Izerskie penetrowane były przez różnych poszukiwaczy.
Znanym miejscem występowania kamieni szlachetnych w polskiej części gór była dolina górnej Izery wokół osady Wielka Izera (Hala Izerska), gdzie znajdowano rubiny, szafiry oraz agaty.

W 2011 roku , na terenie Gór Izerskich wyznaczony został obszar specjalnej ochrony ptaków, będący częścią europejskiej sieci ekologicznej Natura 2000. Obszarowi nadano nazwę Góry Izerskie. Celem wyznaczenia tego obszaru jest ochrona dziko występującego ptactwa, między innymi cietrzew, sóweczka i włochatka, dla których Góry Izerskie stanowią jeden z najważniejszych w kraju obszarów lęgowych. Powierzchnia obszaru objętego ochroną wynosi 20343,6 ha. Obszar chroniony położony jest na terenie gmin: Mirsk , Piechowice , Stara Kamienica , Szklarska Poręba i Świeradów-Zdrój.

Duży obszar do odwiedzenia, polecamy wizyty na tym terenie.