Park Krajobrazowy Doliny Bobru
Zajmuje powierzchnię 10 943 ha, w tym powierzchnia leśna liczy 4215 ha (32%). Otulina Parku zajmuje 12 552 ha.
Został utworzony w 1989 roku w celu ochrony doliny rzeki Bóbr, która wyróżnia się bogactwem środowiska przyrodniczego i malowniczym krajobrazem.
Dolina Bobru to malownicze miejsce na mapie Sudetów. Rzeka Bóbr płynie zakolami wśród wzgórz, tworząc i odsłaniając zróżnicowaną rzeźbę terenu wynikającą ze złożonej budowy geologicznej. Charakterystycznym elementem Parku są również liczne odsłonięcia geologiczne w postaci ścian skalnych.
Na terenie parku krajobrazowego można spotkać licznie występujące nietoperze, salamandry plamiste, zaskrońce, traszki, czy żmije zygzakowate. Pod względem szaty roślinnej teren ten jest unikatowy w skali całych Sudetów. Drzewostany w lasach są dobrze zachowane i w większości przypadków mają charakter zbliżony do naturalnego.
W południowej części Doliny Bobru spiętrzone wody rzeki tworzą malownicze Jezioro Pilchowickie. Jest ono największym sztucznym zbiornikiem w Sudetach z największą kamienną zaporą w Polsce.
Teren Parku Krajobrazowego jest popularnym miejscem wypoczynku. Do najliczniej odwiedzanych miejsc należą: Wieża Książęca w Siedlęcinie, Perła Zachodu, Borowy Jar, Lwóweckie Skały, czy wymienione wcześniej Jezioro Pilchowickie. Bóbr ma charakter typowo górskiej rzeki, o wartkim nurcie i kamienistym dnie.
Rzeka Bóbr zachwyciła nas swoim pięknem, spokojem wody toczącej się po kamieniach i głazach, ilością i różnorodnością roślinności nadbrzeżnej. Najbardziej zaskoczyła nas obecność ptaków takich jak pluszcze, sieweczki rzeczne oraz pliszki górskie, które tu są oczywiste, ale dla nas były wielką radością. Pustułka gniazdująca w kamiennym murze Książęcej Wieży Mieszkalnej w Siedlęcinie pozwoliła się skrycie obserwować, a śmigające po niebie jerzyki, dymówki i oknówki cięły powietrze nad głowami. Słowiki, pierwiosnki, trznadle, bogatki, zięby, dzwońce to tło, którego słucha się tu z upodobaniem.
